рӱжгымаш

Г. ру́жгымаш сущ. от рӱжгаш шум, гам, беспорядочный гул голосов. Лым лийде рӱжгымаш несмолкаемый шум.

□ Кудывечыште рӱжгымаш иземе. М. Казаков. Во дворе шум утих. Мутланымаш койын талышна, ончыкыла рӱжгымашке кусна. Н. Лекайн. Разговор заметно усиливается, затем переходит в беспорядочный гул голосов.